7 Mart 2015 Cumartesi

TİYATRO

Kimileri ayaklarındaki prangaları farketmemekte ısrarcı. 
Oysa ki alışılmış bir çaresizlik oyunu onlarınki. 
Günümüz Türkiye’sinde her vatandaş birer düşman. 
Halk düşmanları düşman olmaya devamededursun; 
çaresizler de ağırlaşan prangaları hissetmeye başladı. 
Bizim psikolojimiz değişiyor gün geçtikçe. 
Öyle bir komedya,öyle bir trajedi ki olanlar,
bir geceden bir gündüz arasında uçurumlar var. 
Uçurumlar keskin yamaçlarla dolu ki atlamak zorluk verici. 

Zor olanı başarmak kıymet verici olduğundan bizimkiler zora kulak asmazlar. Zaten bizimkilerin hayatı bir Bilal oğlan kadar olamadı ki kolay olsun. İlk zamanları bile zordu,geçim derdidir şusudur busudur.Bir de sanatçı olmak gayesi. Para pul yokken,ısınmak pek bir zorken çıkacak bir oyun metni masaya konduğunda mesela…İlk nasıl sorusu zihinde parlar. Sonra olsun yahu yaparız denir. Kazaklar,yün patikler ve kalın montlarla kat kat giyinilip evden çıkılır. Ankara’da malum ısınmak zor olur. Çalışmak zordur. Ödenekleriniz kesilmişse daha da zor.. Didinir çalışırlar. Alınlarının akıyla çıkarlar sahneye. Alkışlar boldur. Gurur doruk noktasındadır soğuk işlemez. Mesleğiniz büyük bir tatmin,büyük bir heyecandır. Hayattan bir kesittir. İnsanların bazısı kabul etmez tiyatroculuğu. Karın doyurmaz meslek mi olur der iter bir kenara. Tiyatrocular-sanatçılar- bir de bu yüzden başlı başına bir kavganın içindedirler ya zaten. Yılların verdiği parasızlık varken bir de bu söyleyişler baş ağrıtır durur. Baş ağrısı dert değildir. Tiyatro başlı başına bir direniştir. Tiyatro başlı başına bir başkaldırıdır. Tiyatro başlı başına bir emektir. Bir sevdadır. Bu yüzden boyun eğen olmaz tiyatroda. Onlar alır bizimkilerden,bizimkiler vazgeçmez daha sıkı sarılır. Onlar 15 yaşındaki bir umudu katleder bizimkiler sahneye katilin ismini yazar. Onlar korkar bizimkiler sokakta haykırır oyunlarda haykırır. Onlar çalar,bizimkiler üretir. Onlar ağaçları keser bizimkiler ağaç başında nöbet tutar gecenin ayazında. Onlar ses çıkaramaz biz şaha kalkarız! Onlar korkak katil ve hırsızdırlar. Bizler kahraman. Tiyatro cesurdur. Bizimkiler cesurdur. Boyun eğmeyen bu mesleğe bu emeğe bu sanata ne açlık söker ne hırsız söker. Tiyatro başlı başına bir direniştir.

Duygu Aslan

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder